" అనగనగా ఒక చిత్రకారుడు" అని కథ మొదలు పెట్టిన అన్వర్ కవిత్వం లాంటి వచనాల పంక్తుల దారెంటే ప్రయాణిస్తూ పాఠకులనీ చెయ్యి పట్టుకుని ఎందరు చిత్రకారులనో ఎన్నికథలనో, ఇంకెన్ని చిత్రాల్నో, మరెన్ని సినిమాల్నో,ఇంకెన్నెన్ని చరిత్రల్నో పరిచయం చేస్తూ లోతుల్లోకి లాక్కెళ్ళి పోయాడు.
ఇంతకీ ఇతను చిత్రకారుడా,కథకుడా అనే సందేహం నన్ను వేధించింది.కొంచెం దిగులు కూడా వేసింది.శీలావీని రచయితలు చిత్రకారుడనీ, చిత్రకారులు రచయిత అనీ అంటూ తమకు అడ్డు లేకుండా ఏ కేటగిరీ లోను చేర్చకపోతే శిష్య ప్రశిష్యులు లేని ఆ అమాయకుడు ఏదో తనకోసం తానే,,తనలోకంలోతానే తపోముద్రలో మునిగిన మౌనిలా అయ్యారు.
పాపం ఈ అన్వర్ కూడా ఈ కేటగిరీ లోకి వచ్చేస్తాడా ఏమిటి,? ఆయనకి అస్మదీయులు ఉన్నారా లేదా అని దిగులు.
ఇవన్నీ ఈసారి అన్వర్ కలిసి నప్పుడు చెప్పొచ్చులే అనుకున్నాను.కానీ అక్షరం నా నోట్లో నాలిక కిందే దాక్కుని ఉండిపోతుంది.వేళ్ళలోంచే కలం గుండా ఉబికి వస్తుంది.అందుకే రాయటమే మొదలు పెట్టాను.
వేటూరి విక్రమ్ మోహన్,బాపూ,చంద్ర,కాళ్ళు,కరుణాకర్,శేఖర్ వంటి తెలుగు చిత్రకారులనేకాక పులక్ బిశ్వాస్,బట్లాగియా విక్టర్,ఆంబ్రూస్,ప్రింటర్,జాన్ క్యూనో లతో చేతులు కలిపించి బొమ్మల మంత్రజాలం లో మననీ తనతోబాటూ మునుగీతలు వేయిస్తాడు.
ఎమ్ ఎస్ నాయుడు,అజయ్ ప్రసాద్, శ్రీ రమణలతో తన పరిచయం చెప్పి ఊరుకోకుండా ,అమృతాప్రీతం, గుల్జార్,కైఫీ మోహంలో పడేస్తాడు.
సరే ఆర్కే, పతంజలి,వేలూరి శివరామ శాస్త్రి నీ నేనూ చదువుకున్నా కదా. కవిత్వం వేరూ జాతి వేరు అంటూ జాషువా నీ, నల్ల కళాకారుడు డాన్ షిర్లేని సాదృశ్యం చేసి చూపాడు.
గ్రీన్ బుక్ సినిమా కథలోని డాన్ షిర్లేకి తప్పని పరిస్థితుల్లో డ్రైవర్ గా పనిచేసిన టోనీ లిప్ వాలెన్గా గురించి చెబుతూ ఈ సినిమా మన మనసుల్లో లేని కన్నాలని తవ్వి చూపుతుందంటాడు.చరిత్ర చిన్నదీ, మనసు పెద్దదీ,ప్రేమ గొప్పది అని చెప్పి తన కంక్లూజన్ తో మనల్ని గుండె తడుముకునేలా చేస్తాడు.
అన్వర్ నే కాక మనల్ని ఏడిపించిన ప్రభూతి జోషీ ఇంటర్వ్యూ,కన్నడ రచయిత వసుధేంధ్ర రాసిన ఎర్రచిలుకల్నీ,గౌరీ కృపానందన్ అనువదించిన పెరుమాళ్ మురుగన్ నవల నల్లమేక పునాచ్చీని తీసుకొచ్చి మన కళ్ళల్లో కట్టేస్తాడు.
" ఆర్టిస్ట్ గా ప్రపంచాన్ని నమ్మించడం సులువు ఆర్టిస్ట్ గా సిసలు క్రాఫ్ట్స్ మేన్ గా నిన్ను నువ్వు ఒప్పించాలను కోవటం కుదరని కార్యం". ఎంతో నిజాయితీ ఉంటే గానీ ఇలా అనలేరు. బొమ్మ ఎలాగు వేయాలో డీటైల్డ్ గా చెపుతాడు.
బతికిఉన్నప్పుడు నవ్వినా నవ్వక పోయినా ప్రపంచానికి వదిలే చివరి స్మైలీ అని పుర్రెని చూస్తే అనిపిస్తుంది అన్నాడంటే ఎంత తాత్విక దృష్టి అనుకుందామా ?
అన్వరఫీ అక్షరాల పయనం లో ఎన్నెన్ని పాటలు వినిపించాడో !
చేతిలో డబ్బులు కటాకటిగా ఉన్నా మాజిక్ టచ్ తో తాగుడుకో మరోదానికో అప్పిచ్చువాడూ ఇతడే తిరిగి ఇవ్వని వారికి దండం పెడతాడు.
బొమ్మల దారిలో అన్వర్ ప్రయాణానికి ముందు అదే దారిలో అలాగే నడిచిన మా జ్ఞాపకాల్ని ఒకసారి వెతుక్కున్నాను.
కిటికీ బయట నుండి అద్దానికి అతుక్కు పోయి అన్వర్ బొమ్మల్ని తొంగి చూసే వానచినుకుల్లా అతని అక్షరాల్నో,బొమ్మల్నో చూడాలనుకుంటే "అనగనగా ఒక చిత్రకారుడు" లోకి మీరూ తొంగి చూడాల్సిందే.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి