నేనే వర్షరాణిని

వర్షరాణీ

నేనే వర్షరాణిని

నీలాకాశం చీరపై చెమ్కీమెరుపులు

నీరెండలో తళుక్కుమనగా

సమయమైందని బద్ధకంగా లేచి

పక్షులమేతకై గింజల్ని విసిరినట్లుగా

గ్రీష్మతాపంతో సొమ్మసిల్లిననేలముఖంపై

మబ్బుపిడికిల్ని విసిరాను

రాలినచినుకులు క్షణంలో ఆవిరై

రెట్తింపుసెగని విరజిమ్మాయి

ఇరుగుపొరుగుపిల్లల్ని ఆటకి పిల్చినట్లు

అన్నిదిశల్నుండి మేఘమిత్రుల్ని కలుపుకుంటూ

నల్లగొడుగునింగి దారిలోకదిలాను

ఒక్కోమువ్వనీకూర్చుకుంటూ అల్లిన

ముత్యాలకొంగును ఉండుండి విసురుగావిదిల్చానేమో

జలజలా వడగళ్లు విరజిమ్మాయి

వర్షగాలిలో తూనీగలై తిరుగుతోన్న

పసిపాపలదోసిళ్లన్నీ ముత్యపుచిప్పలయ్యాయి

వారితో కాసేపు ఆడుకుని

విసుగ్గా ఓసారి ఉరిమిభయపెట్టి

ఇళ్ల్లోకు తరిమాను.

తిరిగిబయల్దేరి

నల్లమబ్బుల దుప్పటిని వాడవాడల్నీ

ఊరూరా కప్పేస్తూ

విద్యుల్లతలకాగడాలతో

మెరుపుకర్రల కోలాటాలతో

ఉండుండి గుండెలదరగొట్టే తీన్మార్ 

పిడుగులదరువులతో

నలుదిక్కులా గర్వరేఖలు ప్రసరిస్తూ

నేనేకదా వర్షరాణినని   

మబ్బుకారుపై ఊరేగేదాన్నే

కానీ

ఏ అర్ధరాత్రో సడిసేయకుండా

నట్టింట్లో అనకొండై బిరబిరా పాకుతూ

బీదగుడిసెల్ని మింగాలనో

అసహాయుల్నూ అనాథల్నీ కాలనాగై కాటేయలనో

ఉత్సాహపడుతూ కాపుకాసిన

క్యుములోనింబస్ మేఘాల్ని ఒఫిసిపట్టి

కొంగున భద్రంగా కట్టేసుకొని

నెర్రెలువారిన పొలాలమీదుగా

ఎండిననదులదారుల్లో

కాల్వలతీగల్ని సుతారంగా మీటుకుంటూ

మేఘమల్హరినై ఒద్దికగా నడిచాను.