అవును
నేను యుద్ధం చేస్తున్నాను
ఇప్పుడే కాదు
తొలిసారి అమ్మ పొట్టలోంచి
వచ్చినప్పటినుంచే మొదలైంది
అందుకే కదా ఏడుస్తూనే వచ్చాను.
అవును
నేను యుద్ధం చేస్తూనే ఉన్నాను
అన్నయ్యకి వేసిన మీగడ పెరుగు కోసమో
సెకెండ్ హేండ్ పుస్తకాలు వద్దనో
వెలిసి పోయిన అక్కకి బిగువైన ప్రాక్ తొడగననో
నాదైన నల్లని పలక కావాలనో
కొంగు చాటున దుఃఖాన్ని దాచుకున్న అమ్మతో
చేస్తున్నది యుద్ధం అని తెలియకుండానే చేసాను.
నేను యుద్ధం చేస్తూనే ఉన్నాను
అక్షరాలు ఏరుకునే క్రమంలో
నేనంటే ఏమిటో తెలుసుకోటానికో
నాకాళ్ళు బలంగా నేలమీద నిలబడటానికో
నాచేతులు పైకిసాగి ఆత్మవిశ్వాసాన్ని పతాకగా ఎగరేయటానికో
ఇంటా బయటా
వయసుతోనో మనసుతోనో
నాతో నేను నిత్యం యుద్ధం చేస్తూనే ఉన్నాను.
ఆశ్చర్యం
నా అడుగుజాడలు నా ఒక్కదానివే కావు
అడుగులో అడుగు కలుపుతూ
కవాతుగా వేనవేల పాదాలు నావెనకే
సగం ఆకాశాన్ని వెలిగిస్తున్న పతాకాలు
అయినా ఇప్పుడు కూడా
సమాజంతోనో సంప్రదాయాలతోనో
మాకోసం మేము
నిత్యమూ యుద్ధం చేయక తప్పటం లేదు
ఈ యుద్ధం ఎప్పుడు ముగుస్తుందో?
(పాలపిట్ట జూన్2022)
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి