7th chapter

   నిశ్శబ్దహింశ  కు తార్కాణం
    యుద్ధం ఒక గుండె కోత---7 వ చాప్టర్
రెక్కవిప్పని పక్షిలా తనలోకి తానే
ముడుచుకొని నిద్రిస్తున్న భూమి!
కలతనిద్రలోనో దొంగ నిద్ర లోనో
అరవిచ్చీ కనురెప్పల్లోంచి తొంగి చూస్తోన్న
నెలవంక కంటిపాప లో ఆకశం మధ్య
రెప్పవాలనియని భయం కోరలకి వేలాడుతూ జనం 
సంవత్సరాల తరబడి
తపోదీక్షలో వుండి
అర్ధనిమీలిత నేత్రాల గుండా
కరుణామృతాన్ని కురిపిస్తూ
అరవిరసిన పెదాల అంచులనుంచి
జాలువారుతున్న చిరునవ్వుని
ఫిరంగులు తూట్లు పొడుస్తున్నా
చెక్కచెదరని శాంతిమూర్తిని
మందుగుండ్లతో పేల్చి
గుండెని చిధ్రం చేసినప్పుడే మొదలైంది
అది ఒకచోట మసీదు కావచ్చు
మరోచోట తధాగతుడు కావచ్చు
వెరే చోట మందిరం కావచ్హు
ఇంకోచోట
నిబ్బరం గా ఠీవీ గా ఆకాశాన్ని అందుకొంటున్నానని
అహంకారం పూనిన ఆధిపత్య బహుళ అంతస్తులు కావచ్చు
అప్పుడె విరిగిన సూదిములుకు
తెలియకుండానే మనరక్తం లోకి ప్రవేశించింది
కళ్ళల్లో ఆందోళన
లేతపొరలా అల్లుకొవడం మొదలైంది
చరిత్రరాసిన కట్టడాల్ని కూల్చేసినప్పుడే
గుండెల్లొ చురకత్తై దిగినట్లైంది
సూదిమొన లాంటి బాధ
గునపమై
జీవితం కొసవరకూ చెరిగిపోనీ గాయం చేసినట్లైంది
ప్రపంచమానవగుండె కవాటాలను
కల్లొలతరంగిణులు వురుకులతో ఢికొంటూ
రక్తప్రవాహాల వుప్పెన్లను సృష్టించింది అప్పుడె
అలలు వువ్వెత్తున పైకి లేచి
నిశ్శబ్దహింశకు బలై
జనహృదయాలు
మౌనాన్ని ఆశ్రయిస్తున్న మునులైంది అప్పుడె
బాష్పిభవించిన ఆలోచనలుంపైకెగసి
.అంతరంగాల్ని శూన్యమందిరాల్ని చేసింది కూడా అప్పుదే.